Betaal jij 10 cent of meer voor een goed verhaal?

This is a place we had to create. The siren called. We listened. Dit is geen oneliner uit Star Wars, maar een slogan van Starbucks. Het gaat om ‘The Roastery’ (De Branderij), een speciale vestiging van Starbucks in hartje Shanghai. Je stapt binnen in een koepelvormig gebouw, en je drinkt koffie aan een tafeltje met uitzicht op chromen machines waarin de koffie as we drink gebrand wordt. De koffiebonen worden via doorzichtige buizen door de ruimte getransporteerd. Deze ‘ode aan koffie’ komt voort uit ‘unreasonable passion’, lees ik op de website. Betaal jij 10 cent of meer voor een goed verhaal en een mooi uitzicht?

Afgelopen zomer kwam Starbucks met een bijzonder geschenk voor zijn barista’s: voortaan krijgen de ouders van medewerkers ook een gezondheidsverzekering, zodat er minder uitval is van personeel dat voor hun zieke ouders moet zorgen.

Vanuit een ander continent kwam minder positief Starbucks-nieuws: van een koffieplantage in Brazilië werden 18 mensen geëvacueerd. Ze maakten zesdaagse werkweken, kregen niet betaald voor overuren of vrije dagen, en woonden in huisjes zonder stromend water of riool. De plantage droeg het C.A.F.E. Practices-keurmerk van Starbucks. De koffiegigant meldde dat er al twee jaar geen koffie meer was gekocht van die plantage – een bewering die bij gebrek aan een transparante toeleveringsketen helaas niet te checken is. Starbucks voegde daar nog aan toe dat zij ‘nooit een keurmerk zouden verstrekken als er slavernij geconstateerd wordt op een plantage’. Dat is mooi, maar het lijkt mij ook niet meer dan logisch.

Mensen zitten eigenlijk best inconsistent in elkaar. In een met zorg en aandacht ingerichte koffiezaak, al dan niet met door de lucht suizende koffiebonen, kijk je niet naar de prijs. In de supermarkt slaan we aan het hamsteren als er 10 cent korting wordt gegeven op een pak koffie. Is het dan niet een idee om rond de koffieschappen ook wat meer sfeer te creëren met een chesterfieldbankje, jazzy achtergrondmuziek en chromen rekjes. Of je komt gewoon met een goed verhaal, zoals Albert Heijn nu doet met z’n Delicata-chocolade. Albert Heijn gaat chocola inkopen bij de boerencoöperaties waar Tony’s Chocolonely ook mee samenwerkt. Zo proberen ze kinderarbeid en moderne slavernij zo veel mogelijk uit te sluiten. Vanwege de duurdere inkoop wordt de reep zo’n 10 cent duurder. Helder verhaal. Betere chocola krijg je niet voor een bodemprijs. Je zou je toch schamen als je de reep dan voortaan niet meer zou kopen?

Laten we hopen dat de koffiewereld dit voorbeeld volgt. Ik ben geen trendwatcher, maar ik voorspel dat we in 2019 niet alleen willen betalen voor koffie in een goede sfeer, maar ook voor koffie met een echt goed verhaal.

(Image from Starbucks)