Plukken voor een hongerloon
De Marokkaanse tomatensector betaalt hongerlonen – werknemers in de sector verdienen rond de €5,60 per dag. Om van een leefbaar loon te kunnen spreken, moeten ze drie keer zoveel krijgen.
Het probleem
Marokko is de nummer 1 tomaten-leverancier van Europa. Zo’n 90% van alle tomaten die in Marokko worden geplukt, belanden in Europese supermarken, zoals Albert Heijn, Tesco en Sainsbury’s. Het grootste deel van deze tomaten wordt verbouwd in de regio Souss-Massa-Drâa, een van de armste regio’s van het land. De agrarische sector geldt daar als een van de belangrijkste werkgevers, en telt in totaal zo’n 100.000 werknemers – vooral vrouwen. Deze mensen – die jaarlijks honderdduizenden tomaten plukken en verpakken – werken onder zeer slechte omstandigheden en krijgen daar een hongerloon voor betaald. Ongeveer €5,60 per dag. Daarvan kunnen ze niet voorzien in hun dagelijkse behoeften. Ze kunnen er niet behoorlijk boodschappen van doen, maar bijvoorbeeld ook geen medicijnen kopen of hun kinderen naar school sturen. Daardoor ontstaat een vicieuze cirkel: ontsnappen aan de armoede wordt onmogelijk. Een leefbaar loon en inkomen voor tomatenplukkers is ver te zoeken.
Ons werk
Fairfood vindt dat Europese supermarkten hun verantwoordelijkheid moeten nemen voor een leefbaar loon en inkomen voor tomatenplukkers. Zij hebben de macht om eerlijke lonen te garanderen in de toeleveringsketen van hun tomaten. We zijn daarom met verschillende grote supermarkten het gesprek aangegaan, en hebben daarin van hen geëist dat ze Marokkaanse tomatenplukkers van een leefbaar loon voorzien.
We hebben daarnaast nauw samengewerkt met de Marokkaanse vakbond Fédération Nationale du Secteur Agricole (FNSA). Samen met hen hebben we trainingen georganiseerd om de onderhandelpositie van werknemers in de sector te versterken. FNSA op hun beurt is aan het begin van de toeleveringsketen actie gaan voeren – ze hebben gesprekken gevoerd met de Marokkaanse overheid en de belangrijkste tomatenbedrijven. Op deze manier hopen we een partnerschap te hebben opgezet die op de lange termijn impact kan hebben. In het rapport ‘Creating positive change for workers in global food chains‘ blikken we na drie jaar terug op de samenwerking.
